بررسی مقایسه‌ای روشهای جراحی در درمان سل ستون فقرات

زمینه و هدف: بیماری سل، در برخی موارد ستون فقرات و طناب نخاعی را مبتلا می‌کند و سبب اختلال در فعالیت نخاع از قبیل ضعف یا فلج اندامهای تحتانی و در بعضی موارد سبب ناتوانی بیمار در کنترل اسفنکتری می‌گردد. در موارد نادر نیز ممکن است سبب ضعف یا فلج اندامهای فوقانی شود. شیوع عوارض عصبی در سل ستون فقرات بالا است. تشخیص بموقع و درمان اختصاصی می‌تواند این عوارض را کاهش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای روشهای جراحی در درمان سل ستون فقرات انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، از اول بهمن ماه 1375 تا آخر شهریور 1382 تعداد 24 بیمار با تشخیص سل ستون فقرات، مورد مطالعه قرار گرفتند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند. گروه اول شامل بیمارانی بود که با داروهای ضدسل درمان طبی شدند. بیماران گروه دوم تحت درمان جراحی با آپروچ خلفی قرار گرفتند و گروه سوم شامل بیمارانی بود که با روش توأم خلفی و قدامی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روشهای آمار توصیفی استفاده شد و با توجه به تعداد کم نمونه‌ها در هر گروه، داده‌ها به صورت دستی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: از 24 بیمار مورد مطالعه 6 نفر مذکر و 18 نفر مؤنث بودند. سن بیماران بین 78-4 سال متغیر بود. وضعیت عصبی 6/66% بیمارانی که با روش خلفی تحت جراحی قرار گرفته بودند، بهبود یافت و در 6/16% موارد، وضعیت عصبی آنها بدتر شد. روش قدامی توأم با خلفی در72% همراه با بهبود و در 8/9% با بدتر شدن وضعیت عصبی بیماران همراه بود. در مواردی که بیماری بموقع تشخیص داده شده بود و با داروهای ضد سل تحت درمان قرار گرفته بودند، به جز 1 مورد، بقیه به طور کامل و بدون عارضه بهبود پیدا کردند. نتیجه‌گیری: تشخیص بموقع سل ستون فقرات می‌تواند درمان را تسهیل نماید و از عمل جراحی و عوارض بیماری جلوگیری کند بنابراین در تمامی ضایعات مشکوک ستون فقرات، باید سل ستون فقرات را در نظر داشت. در درمان جراحی با روش توأم خلفی با قدامی، بهبود وضعیت نورولوژیک بیماران بیشتر است و بهتر می‌توان مسیر ستون فقرات را اصلاح کرد.